Modlitwa wstawiennicza

O modlitwie wstawienniczej

Każdy chrześcijanin wezwany jest do modlitwy w intencji chorych, aby Bóg ulżył ich cierpieniom. Dokonuje się to przez modlitwę wstawienniczą, dzięki której możemy służyć innym ludziom. Bóg oczekuje ufnego zawierzenia Jemu całego naszego życia, otwarcia się na Jego uzdrowienie, wyznania naszych potrzeb i pragnień. Modlitwa o uzdrowienie powinna być dokonywana w jedności ze wspólnotą Kościoła

1. Bezinteresowność

Modlitwa powinna wypływać z bezinteresownej miłości i chęci niesienia pomocy drugiemu człowiekowi. Posługujący nie powinien szukać własnej korzyści, zeszytów, sławy, gdyż nie od  niego pochodzi moc.

2. Dyskrecja

Ważnym warunkiem modlitwy jest zdolność do zachowania dyskrecji. Osoby modlące się  zdają sobie sprawę z tego, że wszystkie problemy wypowiedziane podczas modlitwy są objęte tajemnicą porównywalną do tajemnicy spowiedzi.

3. Wiara

Niezbędnym elementem skutecznej modlitwy jest mocna wiara, ugruntowana osobistym doświadczeniem mocy Chrystusa. Jezus zapewnił, że otrzymamy wszystko, o co z wiarą prosić będziemy (Mt 21, 22). Osoba modląca się wstawienniczo musi wierzyć w uzdrawiającą moc Chrystusa i nie szuka cudowności, lecz jest przekonana, że Bóg posiada moc zadziałać w danym przypadku.

4. Wytrwałość

„Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka znajduje; a kołaczącemu otworzą” (Mt 7, 7-8). Wytrwałość na modlitwie pozwala wzrastać w wierze i miłości oraz uznawaniu zależności od Boga. Często bywa tak, że uzdrowienie dokonuje się stopniowo i trzeba trwania w modlitwie przez pewien czas.

5. Nakładanie rąk

Nakładanie rąk jest gestem zakorzenionym w naszym dziedzictwie. W Starym Testamencie był to gest błogosławieństwa (Rdz 48, 14-16) i konsekracji (Kpł 1, 4). W Nowym Testamencie jest to gest uzdrowienia (Mk 6, 5) i udzielenia darów Ducha Świętego (Dz 19, 6). Nałożenie rąk podczas modlitwy lub błogosławieństwo jest praktyką powszechnie stosowaną w Ruchu Odnowy w Duchu Świętym. Jezus często się modlił o uzdrowienie z nałożeniem rąk, np. podczas uzdrowienia trędowatego: „Jezus wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł: <Chcę, bądź oczyszczony> (Mt 8, 3). Tradycja ta została zachowana przez Kościół, np. w sakramencie chrztu i bierzmowania.

6. Proces

Uzdrowienie wewnętrzne zwykle wymaga czasu, chociaż nawet jedna modlitwa może przynieść wielką pomoc. Modlitwa ta jest bardziej owocna, gdy człowiek współpracuje z łaską Bożą np. podejmując regularnie modlitwę osobistą, korzystając z sakramentów świętych, uczestnicząc w spotkaniach wspólnoty.

Nie jest też tak, że modlitwa na kimś zadziała jak „czarodziejska różdżka”, jak pstryknięcie palcami. Może być, że ktoś oczekuje, że wskutek modlitwy wstawienniczej jej problemy znikną. Może tak być, ale nie musi.

Uzdrowienie można porównać do zdrowienia po grypie – też potrzeba czasu, żeby gorączka spadła, głowa, a czasem i gardło przestały boleć.

7. Sakrament pojednania

Prosimy, jeżeli potrzeba jest następnych modlitw wstawienniczych, a nie ma przeszkód kanonicznych, żeby skorzystać z sakramentu pokuty i pojednania.

Opracowano na podstawie:

"Uzdrawianie zranień z przeszłości" Wojciech Goldewski, Centrum Formacji Odnowy w Duchu Świętym "Wieczernik", Magdalenka 2008r