Pro-Life

Od poczęcia człowiek

Wypowiedzi naukowców i lekarzy

Życie człowieka rozpoczyna się w momencie poczęcia. To fakt biologiczny, medyczny, niepodważalny. Przyjęcie do wiadomości tego faktu winno u każdego, niezależnie od wyznawanego światopoglądu, prowadzić do bezwarunkowego szacunku wobec życia każdej poczętej istoty ludzkiej. A oto wypowiedzi naukowców i lekarzy:

„Komórkę jajową od momentu zapłodnienia nazywamy zarodkiem,
ale nie ulega wątpliwości, że jest to człowiek.”
- prof. dr hab. med. Bogdan Chazan, specjalista krajowy w dziedzinie położnictwa i ginekologii,
„Służba Życiu. Zeszyty Problemowe” nr 2/3/1999.

„Żywot człowieka rozpoczyna się w momencie poczęcia, to jest zapłodnienia i kończy się w momencie śmierci.”
- prof. zw. dr hab. med. Rudolf Klimek, członek Królewskiego Towarzystwa Lekarskiego w Londynie,
CM UJ.

„W świetle obecnej wiedzy nie ulega wątpliwości, że życie człowieka zostaje zapoczątkowane w następstwie połączenia się dwu komórek rozrodczych – gamet – żeńskiej i męskiej w postać komórki macierzystej zwanej zygotą, która o tej chwili zaczyna żyć własnym rytmem.” 
- prof. dr hab. med. Maria Rybakowa, Komitet Rozwoju Człowieka Wydziału Nauk Medycznych PAN Warszawa-Kraków „Służba Życiu. Zeszyty Problemowe” nr 2/3/1999.

„Po zapłodnieniu, to jest zespoleniu się jądra komórki jajowej z jądrem plemnika (co następuje w jajowodzie, blisko jego ujścia od strony jajnika) powstaje całkowicie nowa, odbiegająca od genotypów rodzicielskich, odrębna jakość genetyczna – nowa osoba ludzka. Zestaw jej genów w komórkach somatycznych nie ulegnie już zmianie do końca życia.” 
- prof. dr hab. Bolesław Suszka, biolog, pracownik naukowy PAN.

„Szacunek dla nowego życia od samego poczęcia i uznanie dziecka za partnera w dialogu są bardzo ważne. Ten dialog rozpoczyna się w momencie poczęcia.” 
- prof. dr hab. Peter G. Fedor-Freybergh, „Psychologia i medycyna pre- i perinatalna: nowa interdyscyplinarna nauka w zmieniającym się świecie”, „Menopauza”, Zeszyt 1. Tom 1, 2002.

„Rozwój człowieka zaczyna się od połączenia dwu komórek – gamety żeńskiej, czyli komórki jajowej (oocytu), i gamety męskiej – plemnika, w akcji zapłodnienia.” 
- prof. dr hab. med. Michał Troszyński, „Położnictwo. Ćwiczenia”, Podręcznik dla studentów medycyny, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003, str. 69.

„Połączenie się jąder komórkowych jaja i plemnika jest to najważniejszy moment zapłodnienia – powstanie nowego organizmu. (...) Od momentu połączenia się jąder komórkowych jaja i plemnika rozpoczyna się rozwój nowego człowieka.” 
- Z. Bielańska-Osuchowska „Jak zaczyna się życie człowieka”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994, s. 37.

„Nowe życie – życie Waszego dziecka – zaczyna się w momencie zespolenia ze sobą żeńskiej komórki jajowej i męskiej – plemnika. Powstaje jedna komórka, która zawiera wszystkie cechy przekazane przez komórki rodzicielskie i jest ona wypadkową dwóch różnych linii dziedzictwa oraz stanowi pod tym względem jedyny i niepowtarzalny zawiązek nowego życia (...) Ten wielki cud natury, jakim jest zapłodnienie (...) jest początkiem życia dziecka w łonie matki” 
- dr. nauk przyrodniczych, R. Kurniewicz –W itczakowa w: „Nasze dziecko” red. prof. dr hab. med. J. Kopczyńska-Sikorska, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1994, s. 31.

„Połączenie komórki jajowej i plemnika, czyli gamety matczynej i ojcowskiej daje początek odrębnemu życiu. W wyniku zapłodnienia powstaje w pełni genetycznie uformowany nowy człowiek, którego rozwój dokonuje się w czasie życia ludzkiego. Tak więc embrion, płód, noworodek, niemowlę, dziecko, dorosły, starzec to określenia poszczególnych biologicznych etapów rozwoju zawsze tego samego człowieka.”
- dr n. med. Antoni Marcinek dyrektor Szpitala Położniczo-Ginekologicznego im. R. Czerwiakowskiego w Krakowie, specjalista regionalny do spraw położnictwa i ginekologii województwa małopolskiego, „Służba Życiu. Zeszyty Problemowe” nr 2/3/1999.

„Dzięki nadzwyczajnemu postępowi techniki wtargnęliśmy do prywatnego życia płodu (...). Przyjęcie za pewnik faktu, że po zapłodnieniu powstała nowa istota ludzka, nie jest już sprawą upodobań czy opinii. Ludzka natura tej istoty od chwili poczęcia do starości nie jest metafizycznym twierdzeniem, z którym można się spierać, ale zwykłym faktem doświadczalnym.” 
-prof. dr med. J. Lejeune, kierownik Katedry Genetyki na Uniwersytecie im. R.Descartesa w Paryżu, cyt. za: „Wiedza i życie”, nr 11, 1986, s. 8.

„Rozwój dziecka zaczyna się nie w chwili jego urodzenia, lecz w momencie poczęcia.” 
- prof. dr hab. med. K. Bożkowa, była dyrektor Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie w: Zdrowie rodziny, pod red. prof. dr hab. med. K. Bożkowej i dr med. A. Sitko, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1983, s. 35.

„Życie osobnicze, czyli ontogeneza, rozpoczyna się od momentu zapłodnienia i trwa aż do śmierci.” 
- prof. dr hab. med. H. Kędzia, Akademia Medyczna w Poznaniu, cyt. za: Medycyna perinatalna, pod red. prof. dr hab. med. Z. Słomko, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1985, t. l, s. 19.

„Życie człowieka nie zaczyna się z chwilą narodzin, ale od momentu poczęcia.” 
- prof. dr hab. n. med. J. Roszkowski, członek-współzalożyciel Międzynarodowego Towarzystwa Ginekologicznego, członek Rady Naukowej Instytutu Matki i Dziecka, cyt. za: Pielęgniarka i położna, nr 12/1988, s. 15.

Rozwój dziecka od poczęcia

• Dzień 1. Życie człowieka zaczyna się w momencie poczęcia. W tej chwili zostają określone takie cechy dziecka, jak: płeć, kolor oczu, włosów i skóry, tendencja do wysokiego lub niskiego wzrostu, krzepkie zdrowie lub skłonność do pewnych chorób. 
• Dzień 21. Zaczyna bić serce dziecka, kształtuje się mózg.
• Tydzień 6. Tworzy się szkielet dziecka. Funkcjonują już nerki, płuca, wątroba i serce. Rejestruje się już fale elektromagnetyczne wysyłane przez mózg człowieka. 
• Tydzień 9. Dziecko odczuwa ból już niemal całą powierzchnią ciała. Reaguje na ból jak dorosły człowiek – odsuwa się od źródła bólu, przesuwa w tył, gwałtownie rusza rękami i nogami, wykrzywia twarz. 
• Tydzień 10. Działają wszystkie organy. Ukształtowały się nóżki i rączki. Na palcach rąk wykształciły się linie papilarne. Dziecko reaguje na bodźce zewnętrzne, odczuwa ból. Dalszy rozwój polega jedynie na doskonaleniu pracy istniejących już narządów i wzroście człowieka.
• Tydzień 12. Dziecko potrafi podkurczać nogi, obracać stopy i prostować palce u nóg, zaciskać piąstkę, marszczyć brwi. Wykazuje w swoim zachowaniu i budowie indywidualne cechy; odczuwa i reaguje na stany emocjonalne matki. Funkcjonują już wszystkie narządy: i tak np. wątroba wytwarza żółć, trzustka – insulinę, a przysadka mózgowa – hormon wzrostu. Dziecko osiąga około 9 cm wzrostu i 30 g wagi.
• Tydzień 16. Dziecko wykonuje ok. 20 tysięcy ruchów w ciągu dnia, które można zaklasyfikować do kilkunastu schematów ruchowych. Serce przepompowuje dziennie ok. 30 litrów krwi. Dziecko jest już wrażliwe na smak wód płodowych. Im słodsze wody, tym dziecko wolniej je połyka, dokładniej smakując, a jego serce bije szybciej.
• Tydzień 17. Dziecko ćwiczy ruchy ssące warg.
• Tydzień 20. Dziecko nabywa umiejętności funkcjonowania w dwóch stanach: czuwania i snu. Matka może stwierdzić, że dziecko śpi, ma czkawkę, kopie czy przeciąga się po spaniu.
• Tydzień 24. Między 70 tysiącami komórek tkanki mózgowej wielkości łepka od szpilki istnieje 124 miliony połączeń. Około 50 proc. dzieci w tej fazie rozwoju reaguje na silny dźwięk opóźnioną reakcją przestrachu.
• Tydzień 26. Przedwcześnie urodzone dziecko jest już w stanie przeżyć. Reaguje wzmożonymi ruchami na nagłe oświetlenie brzucha matki.
• Tydzień 40. Rodzi się dziecko – po 9 miesiącach życia w łonie matki, osiągnąwszy ciężar ciała około 3500 g i wzrost około 54 cm.

oprac. dr n. med. Józefa Deszczowa

W odpowiedzi na wątpliwości

„Człowiekiem jest się od poczęcia” – z tego faktu wynika logiczny wniosek, iż przerwanie ciąży jest zabójstwem człowieka. Zabójstwem, niezależnie od okoliczności, w których kobieta poddaje się aborcji. Naukowy fakt o początku życia ludzkiego w momencie zapłodnienia ukazuje absurd większości tzw. argumentów za aborcją...

Czy kobieta ma prawo do własnego ciała?

Tak. Ale nie do nienarodzonego dziecka, które nie jest częścią organizmu matki (różnią ich struktury genetyczne, często także inne grupy krwi). Poczęte dziecko jest nową, odrębną istotą ludzką, nie narodzonym jeszcze potomkiem tej kobiety. Matka nie ma żadnego prawa decydować o pozbawieniu życia swego dziecka na jakimkolwiek etapie jego rozwoju (ani embrionalnym, ani płodowym, ani po narodzeniu, gdy jest noworodkiem czy niemowlęciem). Kobieta ma prawo do planowania poczęcia swego dziecka.

Czy kobieta ma prawo do decydowania o swoim losie?

Należy uznać wolność decyzji każdego człowieka. Kobieta, poddając się aborcji, decyduje jednak przede wszystkim o losie swojego dziecka – nie daje mu się narodzić. Trzeba w tym miejscu przypomnieć, że nie ma wolności bez odpowiedzialności i respektowania praw innych. Wolność każdego człowieka jest ograniczona prawem innego człowieka: kobieta ma prawo do wolności, ale poczęte dziecko, jak każdy człowiek, ma prawo do życia. Nie można się zgodzić na udzielenie nawet matce wolności zabijania własnych dzieci. 

Czy można zmuszać kobiety do macierzyństwa?

Życie dziecka rozpoczyna się w momencie poczęcia i w tym samym momencie kobieta staje się matką i rozpoczyna się jej macierzyństwo. Kobieta-matka poczętego dziecka staje jedynie przed decyzją, czy kontynuować macierzyństwo czy je przerwać. Wyrażając to inaczej, staje przed dylematem czy być matką urodzonego dziecka, czy też matką zabitego dziecka.

Czy można usunąć ciążę, gdy stwierdzono u nienarodzonego dziecka chorobę czy wady ustrojowe?

Jeżeli u człowieka nienarodzonego stwierdza się chorobę czy wady rozwojowe, to należy tego małego pacjenta otoczyć troskliwą opieką i podjąć leczenie, a nie zabijać. Jak może „lekarz” proponować eliminację choroby poprzez zabicie swego pacjenta!

Można ciążę przerwać, gdy jej kontynuowanie zagraża zdrowiu kobiety?

Dla ratowania zdrowia jednego człowieka nie można zabijać innego. Na marginesie należy dodać, że współczesna medycyna stwierdza, że nie ma kolizji między zdrowiem kobiety a kontynuacją ciąży.

Czy można usunąć ciążę powstałą w wyniku gwałtu?

Zanalizujmy tę sytuację uwzględniając wszystkie osoby w nią zaangażowane:
- matkę poczętego dziecka
- poczęte dziecko
- ojca (sprawcę gwałtu)
- lekarza, który ewentualnie ma dokonać aborcji.
Matka znajduje się w trudnej sytuacji: uraz psychofizyczny, poczucie krzywdy, świadomość poczęcia dziecka, które, mimo tragicznych okoliczności poczęcia jest przecież także jej dzieckiem.
Co może zrobić:
- dokonać aborcji, czyli zabić swe dziecko (aborcja to także kolejny uraz psychofizyczny dla kobiety i poważne obciążenie sumienia) lub
- urodzić dziecko i wychowywać je czy też oddać do adopcji. 
Lekarz – jeśli zgodzi się na dokonanie aborcji – staje się zabójcą, daje się sprowadzić do roli wykonawcy – skrajnie niesprawiedliwego wyroku śmierci – na absolutnie niewinnym człowieku – nienarodzonym dziecku, łamiąc przy tym przysięgę Hipokratesa. Dodajmy, że lekarze polscy w obowiązującym ich kodeksie etyki lekarskiej zagwarantowali sobie prawo odmowy asystowania przy wykonywaniu wyroków śmierci.
Ojciec – sprawca gwałtu – jeśli zostanie schwytany, będzie w wyniku postępowania sądowego (w czasie którego ma liczne możliwości obrony i odwołania się do wyroków sądowych) skazany na kilka lat więzienia... 
Obecnie w Polsce „można” stosując się do obowiązującego „prawa” zabić dziecko poczęte w wyniku gwałtu, czyli wykonać karę śmierci na absolutnie niewinnym, nienarodzonym człowieku. A przecież w naszym kraju obowiązuje moratorium na wykonywanie kar śmierci nawet dla największych zbrodniarzy!
Życiu zawsze tak! Zabijaniu zawsze nie!

Módlmy się ufnie, wytrwale o wzmocnienie konstytucyjnej ochrony życia człowieka

W uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego podjęliśmy modlitwę w intencji wzmocnienia konstytucyjnej ochrony życia człowieka poprzez wprowadzenie do 38 artykułu Konstytucji RP słów: „od momentu poczęcia do naturalnej śmierci”. 
Nasze modlitewne zobowiązanie obejmowało okres: od Uroczystości Podwyższenia Krzyża Świętego do Święta Chrystusa Króla Wszechświata.
Dzisiaj w Święto Chrystusa Króla Wszechświata (26.11.2006r.) – zachęceni słowami naszych Biskupów zawartymi w Komunikacie z 338 Konferencji Episkopatu Polski – deklarujemy, że tę modlitwę będziemy prowadzić – i ją propagować – do czasu, kiedy to Wszechmocny, Trójjedyny Bóg, jedyny Pan życia i śmierci raczy ją wysłuchać! Przypominając nasze codzienne, modlitewne zobowiązania pragniemy podkreślić, że w każdym czasie można się włączyć w to modlitewne dzieło odmawiając: koronkę do Bożego Miłosierdzia, modlitwę Maryjną „Pod Twoją Obronę”, a także następujące wezwania: Jezu Chryste, Dawco Życia i Zwycięzco Śmierci, Królu Wszechświata – zmiłuj się nad nami (3x), Maryjo, Matko Syna Bożego, Matko Kościoła, Królowo Polski – módl się za nami (3x),
Sługo Boży Janie Pawle II – wstawiaj się za nami,
Sługo Boży Stefanie Wyszyński – wstawiaj się za nami,
Sługo Boży ks. Jerzy – wstawiaj się za nami.

Współorganizatorzy:
Przedstawicielki Instytutu
Prymasa Wyszyńskiego:

1. Barbara Dębińska
2. Maria Okońska
3. Janina Michalska

Przedstawiciele Krucjaty Modlitwy w Obronie Poczętych Dzieci:

1. Józefa Deszczowa
2. Janina Palus
3. Wanda Półtawska
4. Adam Kisiel
5. Antoni Zięba
6. Marianna Popiełuszko - matka Sługi Bożego ks. Jerzego - Okopy, Warszawa, Kraków, 26 listopada 2006 r.

Aborcja to kara śmierci dla absolutnie niewinnego człowieka – poczętego dziecka
W imię szacunku dla życia, w Polsce, tak jak i we wszystkich krajach UE, nie wykonuje się kary śmierci nawet na największych zbrodniarzach, np. wielokrotnych mordercach. Są jednak tacy, którzy żądają aborcji, czyli wykonania kary śmierci na absolutnie niewinnych, nienarodzonych ludziach. Winą tych poczętych, a nienarodzonych jeszcze ludzi, czyli powodem, który miałby uzasadniać wykonanie nieludzkiego wyroku jest:
§ nieuleczalna choroba, wada wrodzona,
§ możliwość pogorszenia zdrowia jego matki lub zagrożenia jej życia,
§ „uzasadnione podejrzenie” popełnienia przez jego ojca przestępstwa np. gwałtu.
W 1993 r. w warunkach ostrej walki politycznej z postkomunistami, nie udało się ustawowo zapewnić ochrony życia wszystkich poczętych dzieci. Ustawa ta nie chroni życia poczętych dzieci w następujących przypadkach: „ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub poważne zagrożenie dla zdrowia matki, stwierdzone orzeczeniem dwóch lekarzy innych niż lekarz podejmujący działanie (…), gdy śmierć dziecka poczętego nastąpi wskutek działań podjętych dla ratowania życia matki albo dla przeciwdziałania poważnemu uszczerbkowi na zdrowiu matki, którego niebezpieczeństwo zostało potwierdzone orzeczeniem dwóch innych lekarzy,  badania prenatalne, potwierdzone orzeczeniem dwóch lekarzy innych niż lekarz podejmujący działanie (…), wskazują na ciężkie i nieodwracalne uszkodzenie płodu, zachodzi uzasadnione podejrzenie potwierdzone zaświadczeniem prokuratora, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego”. (por. art. 7 §3 ustawy z 7. I 1993 r.) Należy zaznaczyć, że w takich „wyjątkowych” przypadkach nie ma żadnych ustawowych ograniczeń czasowych, a więc poczęte dziecko „można” zabić aż do 9 miesiąca jego życia wewnątrz łonowego.Ostatnio (26. X 2006 r.) w czasie debaty sejmowej nad nowelizacją 38 artykułu Konstytucji RP, poprzez wprowadzenie do niego wyrazów: „od momentu poczęcia do naturalnej śmierci”, Klub Parlamentarny PO występując przeciwko propozycji doprecyzowania, wzmocnienia ochrony życia człowieka, zaproponował wprowadzenie do naszej konstytucji w/w „wyjątków” z ustawy chroniącej życie (z 7. I 1993 r.). W nielicznych cywilizowanych krajach, gdzie stosowana jest jeszcze kara śmierci, jest ona wykonywana humanitarnie, tzn. skazaniec pozbawiany jest życia w sposób możliwie bezbolesny. W czasie aborcji zabija się dziecko bez żadnego znieczulenia i tak np. w czasie aborcji metodą „wyłyżeczkowania” poczęte dziecko (w 10-12 tygodniu) jest krajane „na kawałki” na żywo, a jest rzeczą znaną z embriologii, perinatologii, że ma ono dalece wykształcony układ nerwowy i odczuwa ból. Uwzględniając powyższe, jasno widać, jak nielogiczne, nieetyczne i nieludzkie jest domaganie się wprowadzenia do konstytucji kary śmierci – aborcji – dla absolutnie niewinnych ludzi – poczętych dzieci!
Stanisław Kowalski, 25 listopada 2006 r.