Dzisiejsza Liturgia

Święto św. Andrzeja Boboli, prezbitera i męczennika

(Ap 12,10-12a)

Ja, Jan, usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: „Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca, bo strącony został oskarżyciel naszych braci, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem. A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali życia aż do śmierci.Dlatego radujcie się, niebiosa oraz ich mieszkańcy”.

(Ps 34,2-3.4-5.6-7.8-9)

REFREN:  Od wszelkiej trwogi Pan Bóg mnie wyzwolił

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Wysławiajcie ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych,
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.

Aklamacja (J 17,19)

Za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.

(J 17,20-26)

W czasie ostatniej wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: „Ojcze Święty, proszę nie tylko za nimi, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie, aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie. Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich”.

Prawdziwe więzy powstają zwykle w małych i zwartych wspólnotach. Różnią się one od „grup ludzi” tym, że ich członkowie zwykle czują się za siebie odpowiedzialni i są gotowi pomagać sobie w sytuacjach kryzysowych, a cieszyć się wspólnie w powodzeniu.
Kiedyś zrobiłem taki eksperyment… W wigilijny wieczór odwiedziłem trzy katolickie domy, podając się przez domofon za biedaka, który nie ma gdzie iść i prosząc o możliwość spędzenia tego wieczoru z nimi. W każdym przypadku skończyło się na odwieszeniu słuchawki. Pod ostatnim adresem zadzwoniłem jeszcze raz i ujawniłem swoją prawdziwą tożsamość – miejsce się znalazło wśród ogólnego zawstydzenia. Ale wówczas zdałem sobie sprawę, że KMB 2025 na drzwiach wcale nie oznacza, że jako wierzący w tego samego Chrystusa dostanę tam kromkę chleba. A gdzie, jeśli nie tam, powinienem o nią prosić??? Aby byli jedno… Aby świat poznał… Aby świat uwierzył… Wiele nam jeszcze brakuje.
Czasem mam wrażenie, że coraz dalej nam od ideału. Zbyt wiele niepokoju, obaw, nieufności, zabezpieczeń. Trzeba być ostrożnym, bo ten drugi, nieznajomy to BYĆ MOŻE nieprzyjaciel. Bardzo to rozsądne, ale czy ewangeliczne? A może zrozumiemy to dopiero wówczas, kiedy Msza w naszym kościele będzie tylko w jedną niedzielę miesiąca, a wszystkich uczestniczących w niej będziemy znali po imieniu… Może wówczas zacznie nam na sobie wzajemnie zależeć…
o. Michał Nowak OFM Conv